தமிழின்தொண்மை

G:\பொதுத் தமிழ்\பகுதி-இ (பொதுத் தமிழ்)

தமிழின்தொண்மை

தமிழின்தொண்மை

உயர்தனிச்செம்மொழி

பாவலரேறுபெருஞ்சித்திரனார்:

“வீறுடைசெம்மொழிதமிழ்மொழி உலகம்
வேரூன்றிய நாள்முதல்உயிர்மொழி”

என்று தமிழின்பெருமையைப்போற்றுகிறார்பெருஞ்சித்திரனார்.

செம்மொழியின் இலக்கணம்:

“திருந்தியபண்பும், சீர்த்தநாகரிகமும் பொருந்திய தூய்மொழிதமிழ்ச்செம்மொழியாம்” என்று பரிதிமாற்கலைஞர்செம்மொழிக்கு இலக்கணம் வகுத்துள்ளார்.

பாவாணர் கூற்று:

“தொன்மை, முன்மை, நுண்மை, திண்மை, எண்மை, ஒண்மை, இனிமை, தனிமை, இளமை, வளமை, தாய்மை, தூய்மை, மும்மை, செம்மை, இயன்மை, வியன்மை என வரும் 16 செவ்வியல்தன்மைகளைக் கொண்டது செம்மொழி; அதுவே நம்மொழி” என்பார் பாவாணர்.

முஸ்தபாவின்செம்மொழிதகுதிப்பாடுகள்:

தொன்மை, பிறமொழித்தாக்கமின்மை, தாய்மை, தனித்தன்மை, இலக்கியவளமும்இலக்கியச் சிறப்பும், பொதுமைப் பண்பு, நடுவுநிலைமை, பண்பாடு கலை பட்டறிவு வெளிப்பாடு, உயர்சிந்தனை, கலை இலக்கியத் தனித்தன்மை வெளிபாடு, மொழிக் கோட்பாடு எனப்11 தகுதிகளை அறிவியல் தமிழறிஞர்முஸ்தபாவரையறுத்துள்ளார்.

தொன்மை:

முதல் மாந்தன்தோன்றிய இடம் குமரிக் கண்டம். அவன் பேசிய மொழி தமிழ் மொழியேஎன்பர்.
உலகம் தோன்றியபோதேதோன்றியதமிழை, அதன் தொன்மையைக் கருத்து “என்றுமுளதென்தமிழ்” என்பார் கம்பர்.

பிறமொழித்தாக்கமின்மை:

பிறமொழி சொற்களை நீக்கினால் பல மொழிகள்இயங்காது.
அனால், தமிழ் ஒன்றே பிறமொழிச் சொற்களை நீக்கினாலும்இனிதின்இயங்கவல்லது.

தாய்மை:

தமிழ் மொழியானது திராவிட மொழிகளான கன்னடம், தெலுங்கு, மலையாளம், துளுவம் முதலிய மொழிகளுக்குத்தாய்மொழியாகத்திகழ்கிறது.
தமிழ் மொழி பிராகுயி முதலான வடபுலமொழிகளுக்கும்தாய்மொழியாகவிளங்குகிறது என்பார் கால்டுவெல்.
1090 மொழிகளுக்குவேர்ச்சொல்லையும், 109 மொழிகளுக்குஉறவுப்பெயர்களையும்தந்துள்ளது தமிழ்.

தனித்தன்மை:

இயல், இசை, நாடகம் என்னும் முப்பெரும்பிரிவுகளைத் கொண்டது தமிழ்.
தமிழர் அகம், புரம் என வாழ்வியலுக்கு இலக்கணம் வகுத்துள்ளனர்.
திருக்குறள், மாந்தர் இனத்திற்கேவாழ்வியல்நெறிமுறைகளைவகுத்துள்ளது.

இலக்கிய வளம், இலக்கணச் சிறப்பு:

உலக இலக்கியங்களுள் முதன்மை பெற்றுள்ளவை சங்க இலக்கியங்கள்.
இவற்றின் மொத்த அடிகள் = 26350.
அக்காலத்தேஇவ்வளவிற்கு “விரிவாக உருவாக்கப்பட்ட இலக்கியங்கள், உலகின் வேறு எம்மொழியிலும் இல்லை” என்பது உலக இலக்கியங்களைஆய்ந்த “கமில்சுவலபில்” என்னும் செக் நாடு மொழியியல்அறிஞரின் முடிபு.
மாக்சுமுல்லர் என்னும் மொழி நூலறிஞரோதமிழே மிகவும் பண்பட்ட மொழியென்றும், அது தனக்கே உரிய இலக்கியச்செல்வங்களைப்பெற்றிருக்கும்மொழியென்றும் பாராட்டி இருக்கின்றார்.
சங்க இலக்கியங்கள் “மக்கள் இலக்கியங்கள்” எனப்படும்.
“தமிழ் இலக்கணம் படிக்கப்படிக்கச்விருப்பதை உண்டாக்குவது” என்பார் கெல்லட்.
நமக்கு கிடைத்த இலக்கண நூல்களுள் மிகவும் பழமையானது தொல்காப்பியம்.
தொல்காபிய்யம் மூன்று இலக்கணங்களை கூறியுள்ளார். அவரின் ஆசிரியர் அகத்தியர் ஐந்து இலக்கணங்களை கூறியுள்ளார்.

பொதுமைப் பண்பு:

தமிழர் தமக்கெனவாழாமல்பிறர்க்கெனவாழ்ந்தவர்கள்.
செம்புலப்பெயல்நீர்போலஅன்புள்ளம்கொண்டவர்கள்.

நடுவுநிலைமை:

சங்க இலக்கியங்கள் இனம், மொழி, மதம் கடந்தவை.
இயற்கையோடுஇணைந்தவை.
மக்கள் சிறப்புடன் வாழ ஏற்ற கருத்துக்களைமொழிபவை.

பண்பாடு, கலை பட்டறிவு வெளிப்பாடு:

சங்கப்படைப்புகள், “பகுத்துண்டுபல்லுயிர் ஓம்புதல், யான் பெற்ற இன்பம் பெருக இவ்வையகம், பிறன்மனை நோக்காப் பேராண்மை” முதலிய பண்பாட்டுநெறிமுறைகளையும்வெளிப்படுத்திகிறது.

உயர் சிந்தனை:

“யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர்” என உலக மக்களைஒன்றினைந்துஉறவுகளாக்கியஉயர்சிந்தனை மிக்கது புறநானூறு.
“பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்” எனத் திருக்குறள் உலகுக்கு எடுத்துரைக்கிறது.

கலை இலக்கியத் தனித்தன்மை வெளிப்பாடு:

தமிழ்ச்சான்றோர்மொழியை, “இயல், இசை, நாடகம்” எனப் பிரித்து வளமடையச் செய்தனர்.
எளிய குடிமகனையும்குடிமகளையும்காப்பியத்தலைவர்களாக்கிக் காப்பியம் படைத்தனர்.

மொழிக் கோட்பாடு:

“இன்றைய மொழியியல் வல்லுநர்கள் பேணிப் பின்பற்றத்தக்கவழிமுறைகளைத் தொல்காப்பியம் கூறுகின்றது” என்பார் முனைவர் எமினோ.
ஒருமொழிக்கு35 ஒலிகள்இருந்தாலே போதும் என்பர். ஆனால் தமிழோ500 ஒலிகளைக்கொண்டுள்ளது.

செம்மொழி:

இவ்வருஞ்சிறப்புமிக்கதமிழைச் “செம்மொழி” என அறிவித்தல் வேண்டும் என்ற முயற்சி 1901இல் தொடங்கி 2004வரை தொடர்ந்தது.
நடுவண் அரசு 2004ஆம் ஆண்டு அக்டோபரில்தமிழைச்செம்மொழியாக அறிவித்தது.